گبور مته در کتاب خود اسطوره عادی بودن از عواملی نام می برد که باعث می شوند والدین نتوانند به خوبی تربیت کودکان را مدیریت کنند. آسیب های روانی کودکان و نوجوانان تقصیر والدین نیست. از نظر او فرایند پیچیده پزشکی زایمان که از زایمان طبیعی فاصله گرفته است به همراه نادیده گرفتن نیازهای رشد و پرورش کودکان عامل اختلال در تربیت کودکان و نوجوانان به شیوه صحیح شده است. به علاوه فشارهای اقتصادی و اجتماعی بر والدین تاثیر زیادی بر تربیت کودکان می گذارند. سست شدن پیوندهای خانوادگی در آسیب های روانی کودکان نقش بسزایی دارند. کودکان و نوجوانان نیاز به الگو دارند و با سست شدن پیوندهای خانوادگی و اجتماع های کوچکی که خانواده عضو آنها هستند به همسالان خود روی می آورند و از آنها تبعیت می کنند. نقش شبکه های اجتماعی در این میان بسیار پررنگ است. چرا که دسترسی به گروه همسالان را به صورت بیست و چهار ساعته فراهم می آورد. البته لازم به ذکر است که عشق بی قید و شرطی را که والدین می توانند به کودکان خود بدهند همسالان نمی توانند به یکدیگر بدهند. کودکان و نوجوانان به واسطه فشار گروه همسالان دربرابر بروز احساسات خود آسیب پذیرند و بنابراین تمایل پیدا می کنند که احساسات سالم خود را سرکوب کنند. چنین وضعیتی کودکان و نوجوانان را از بلوغ روانی باز می دارد. راه حل در مدیریت کردن دسترسی کودکان به شبکه های اجتماعی است. به علاوه سیستم آموزش و پرورش نقش بسزایی در تربیت کودکان بازی می کند. بازی کردن در پرورش توانایی های کودکان نقش عمده ای دارد. بعلاوه تشویق کودکان برای تلاش هایشان آنان را رشد می دهد. بهتر است به جای تاکید بر دستاوردهایشان بر تلاش هایشان متمرکز شویم. و عشق بی قید و شرط را جایگزین ترساندن کودکان از عواقب احتمالی کارهایشان کنیم.