ایمنی در بدن و استرس:

ایمنی و استرس با هم در ارتباط هستند. اگر ایمنی در بدن کم شود بیماری ها خودشان را نشان می دهند. میان خصوصیات اخلاقی و ایمنی در بدن رابطه مستقیم وجود دارد. 

گبور مته به تحقیقی اشاره می کند که در سال ۱۹۸۲ در آلمان انجام شده بود. در این تحقیق خصوصیات اخلاقی خاصی با سرطان سینه رابطه داشتند. ۵۶ زن که برای بیوپسی به بیمارستان پذیرش شدند خصوصیات زیر را دارا بودند: سرکوب احساسی، عقلانی سازی، احساسات نوع دوستانه، پرهیز از تنش، خود بنیادی و اتکا بر خود به طور شدید. 

در تحقیق دیگری در بیمارستان کینگز کالج زنانی که توده های سینه سرطانی داشتند شدیدا خشم و دیگر احساسات خود را سرکوب می کردند. 

در تحقیق دیگری مردانی که سرطان پروستات داشتند را آزمایش کردند و دیدند که در آنان سرکوب خشم با کم شدن کارایی سیستم ایمنی که در برابر عوامل مهاجم بدخیم و خارجی بدن را محافظت می کند، رابطه دارد.

زنانی که اختلال اضطراب پس از سانحه شدید داشتند ریسک سرطان تخمدان در آنها دو برابر زنان دیگر بود. 

مته نتیجه می گیرد که در پی وحدت ذهن و روان لازم است علمی در هم پوشانی روان شناسی، عصب شناسی و ایمونولوژی شکل بگیرد. 

همچون درد، کار استرس هم بقا موجود زنده است. وقتی استرس بوجود می آید ما در برابر عامل تهدید کننده خود را آماده دفاع می کنیم یا فرار می کنیم.

استرس در دو شکل خود را نشان می دهد: به عنوان یک واکنش فوری به یک تهدید یا به عنوان موقعیتی طولانی که با فشارهای بیرونی اعمال شده است یا عوامل عاطفی درونی. 

در حالی که استرس یک واکنش ضروری است که به بقا و انسجام فیزیکی و روانی ما کمک می کند. استرس مزمن وقتی ادامه دار باشد و آزاد نشود، بقا فیزیکی و روانی را به خطر می اندازد. 

خشم مزمن، سیستم بدن را پر از هورمون های استرس می کند. چنین سرریز هورمونی در دراز مدت عامل:

اضطراب یا افسردگی می شود

ایمنی را تحلیل می برد

تورم ( در بافت ها) را ایجاد می کند

رگهای خونی را باریک می کند و بیماری های عروقی را موجب می شود

به رشد سرطان کمک می کند

استخوان ها را تحلیل می برد

ریسک دیابت را بالا می برد

به چاقی شکمی منجر می شود و ریسک بیماری های قلبی عروقی و مشکلات متابولیکی را بالا می برد

مدارهای شناختی و احساسی ضروری در مغز را مختل می کند

فشار خون را بالا می برد و احتمال لخته شدن خون را افزایش می دهد، باعث بالا رفتن ریسک سکته قلبی می شود

با توجه به رابطه مستقیم سیستم ایمنی و سیستم عصبی و استرس باید دقت داشت که هر چقدر استرس در ارگانیزم بدن بیشتر باشد سیستم ایمنی بیشتر در خطر قرار می گیرد. کار سیستم عصبی همچون سیستم ایمنی محافظت بدن از عوامل تهدید زا و فراخواندن عوامل مطلوب برای سلامت است. بنابراین سلامت سیستم عصبی با سلامت سیستم ایمنی در ارتباط است. برای برخورداری از سلامت جسمی و ایمنی لازم است سلامت روانی و سیستم عصبی بدن را رعایت کنیم.