زنان اغلب پرخون شدن واژن خود را با احساس "پر شدن"، "قلقلک"، " نبض زدن و ضربان داشتن"توصیف می کنند. این گونه حالات برخی زنان را دچار احساس خوب و گرمی می کند. همچنین این حالات برخی زنان را وامی دارد که بخواهند سکس داشته باشند تا نوعی احساس شبیه به خارش را که نیازمند فرونشاندن احساس خارش است را تجربه کنند. برای برخی زنان، داشتن تحریکات در واژن نوعی مزیت مضاعف دارد: نه تنها احساس خوبی دارند، بلکه به زن این بازخورد را می دهند که بدنش به لحاظ جنسی تحریک شده است. درک چنین چیزی، می تواند به تجربه یک زن نسبت به برانگیختگی جنسی بیافزاید. البته برای برخی زنان، اینکه واژن شان چگونه به تحریکات پاسخ می دهد ارتباط کمی با برانگیختگی جنسی و ارضاء جنسی دارد، برانگیختگی فیزیولوژیکی لزوما به برانگیختگی روانی منجر نمی شود.

این واقعیت که پاسخ آلت تناسلی یک زن به صورت اتوماتیک به لذت روانی وی منجر نمی شود احتمالا دلیلی است بر اینکه وایگرا و داروهای مشابه برای زنانی با مشکلات برانگیختگی جنسی موثر نبوده اند چنانکه برای مردانی با مشکلات نعوظ آلت موثر واقع می شوند( با وجود اینکه سلول های آلت تناسلی مردان و زنان بسیار شبیه به هم هستند). هم سلول های آلت تناسلی مردان و هم سلول های آلت تناسلی زنان شبکه ای از رگ های خونی ریز دارند که با ماهیچه های ظریفی احاطه شده اند. برای اینکه یک مرد آلت تناسلی اش نعوظ پیدا کند و برای اینکه یک زن کلیتوریس و واژنش متورم شود، خون باید در این سلول ها جریان پیدا کند. و برای اینکه خون به سلول های واژن بدود ، ماهیچه های اطراف رگ های خونی باید ریلکس بشوند. داروهایی مانند وایگرا، لویترا و سیالیس طوری کار می کنند که ماهیچه های آلت تناسلی را برای مدت زمان طولانی تری ریلکس نگه می دارند، بنابراین زمان بیشتری فراهم می کنند تا خون وارد رگ ها شود. مطالعات بسیاری نشان داده اند که میزان خونی که به سلول های آلت تناسلی زنانه درحین رابطه جنسی می دود در صورت مصرف وایگرا بیشتر خواهد بود. گیاهان دارویی همچون افدرین، یوهیمباین بعلاوه ال- آرجینین گلوتامیت و عصاره گینگوبیلوبا همچنین می توانند تاثیر مشابهی در افزایش جریان خون در واژن زنان داشته باشند. 

چرا تجربه پرخون شدن آلت تناسلی در مردان نسبت به زنان، افکار جنسی و احساسات لذت بخش تر و تمایلات جنسی مطبوع تری را بر می انگیزاند؟یک توضیح می تواند این باشد که مردان با آلت خود احساس نزدیکی بیشتری دارند و راحت تر ارتباط برقرار می کنند. خواه از نقطه نظر آناتومی و خواه از نقطه نظر اجتماعی شدن، این توضیح منطقی به نظر می رسد. یک آلت تناسلی مردانه از یک آلت تناسلی زنانه بزرگتر است و خیلی عیان است و خصوصا زمانی که برجسته می شود توجه را به خود جلب می کند. مردان از زمانی که آموزش می بینند که خودشان به دستشویی بروند با آلت شان کار دارند، به آنها یاد داده می شود که آلت خود را لمس کنند و آنرا بگیرند. زنان برخلاف مردان با این پیام مواجه می شوند که "بهش دست نزن"، به طوری که گویی واژن آنها منطقه ممنوعه است. متعاقبا بسیاری از زنان درطول عمر خود نفهمیده اند چند روزنه در واژن خود دارند. برخی محققان نشان داده اند که این تفاوت های جنسیتی در آناتومی توانند توضیح دهند که چرا مردان در سنین پایین تری نسبت به زنان یاد می گیرند که خودارضایی کنند و اینکه چرا تعداد بیشتری از مردان اقدام به خودارضایی می کنند تا زنان. این تفاوت های جنسیتی در خودارضایی در طول پنجاه سال گذشته تغییر قابل ملاحظه ای نداشته است. به طور مثال، در تحقیقی در اواخر ۱۹۸۰ محققان دریافتند۹۳ درصد مردان و تنها ۴۸ درصد زنان تا رسیدن به سن ۲۵ سالگی خودارضایی می کرده اند- این رقم ها درمورد تحقیقی که توسط آلفرد کینسی و همکارانش هم بیست سال جلوتر انجام پذیرفت صادق بودند. آزمایشگاه مستون در تحقیقی دریافت که ۸۵ درصد مردان قفقازی و ۷۴ درصد مردان آسیایی گفته بودند که خودارضایی می کنند، درحالیکه تنها ۵۹ درصد زنان قفقازی و ۳۹ درصد زنان آسیایی چنین چیزی را اعلام کرده بودند.

ادامه دارد...