برانگیختگی تناسلی

مسلما، درحالیکه پوست بزرگترین عضوی است که به لحاظ جنسی می تواند تحریک شود، معمولا به عنوان عضو مرکزی به لحاظ جنسی به حساب نمی آید. و با احساس برانگیختگی جنسی، تغییراتی در عضو جنسی ایجاد می شود که می تواند انواع و اقسام احساس لذت بخش در زنان را تولید و ایجاد کند. 

وقتی زنی به لحاظ جنسی برانگیخته می شود، خون به نواحی لگنی واژن، سطح بیرونی آلت تناسلی و کلیتوریس و سایر قسمت ها همچون مجاری ادراری و مثانه سرایت می کند. همچنین احتمال دارد که به مجاری تخمدانها و تخمدان نیز برسد. این تجمیع خون در بافت آلت جنسی با عنوان "انقباض و پرخون شدن عروق تناسلی" شناخته شده است. در وضعیتی که یک زن به لحاظ جنسی تحریک نشده باشد، واژن وی به لحاظ حداکثر اندازه و شکل یک "نودل کانلونی" پخته است، البته بدون مواد داخلش. به اندازه چهار اینچ طول دارد، و دیواره هایش که یک خط مرکزی از آن می گذرد ، از بعد افقی چین خورده هستند. زمانیکه پر خون شدن تناسلی رخ می دهد، دو سوم سطح داخلی واژن به طرز محسوسی به لحاظ طول و عرض بزرگ می شود. به این ترتیب برای تحریک شدن به وسیله آلت تناسلی مرد یا هر محرک دیگری آماده می شود. قسمت بالایی واژن بزرگتر می شود، مثانه از جای خود تکان می خورد و بالا می آید و قسمت پایینی واژن باد می کند. این تغییرات باعث می شود واژن دیگر بازتر از این نشود و برای اینکه هر چیزی وارد آن شود خود را آماده نگه دارد. دو لبه داخلی تناسلی به لحاظ کلفت شدن دو برابر یا سه برابر می شوند چرا که خون زیادی در آنها جریان پیدا می کند. این خون لبه بیرونی را پس می زند تا دخول در واژن دسترس پذیرتر بنماید. با افزایش برانگیختگی جنسی ، کلیتوریس به لحاظ طولی و قطر بزرگ می شود. متعاقب آن خودش را از تحریک بسیار زیاد و افراطی حفظ می کند. "پرخون شدن آلت تناسلی" همچنین باعث لیز شدن واژن می شود. اغلب مردم فکر می کنند لیزی واژن به دلیل غده ای در داخل واژن است، درحالیکه اینطور نیست. زمانیکه یک زن به لحاظ فیزیکی و جنسی برانگیخته شود، فشار خونی که درون بافت واژن ذخیره شده ترشحاتی را به سوی واژن سرازیر می کند. حتی زمانیکه یک زن تحریک نشده است، قطرات ریز ترشحات مذکور به آرامی از دیواره واژن فرو می ریزند تا از چسبیدن نقاط اطراف "نودل" جلوگیری کند. متعاقبا پر خون شدن واژن و لیز شدن آن با هم در پیوند نزدیک قرار دارند و هردو علامت برانگیختگی جنسی تناسلی در زنان هستند. برخی دانشمندان برانگیختگی تناسلی به وسیله تامپون را اندازه گرفته اند . آنها در مقطع زمانی که زنان به لحاظ جنسی تحریک نشده بودند یک تامپون به زنان دادند و بعد از اینکه زنان برانگیختگی جنسی را تجربه کردند تامپون را برداشتند و وزن کردند. اینکه تامپون بعد از برانگیختگی چه وزنی دارد نشان می دهد که چقدر مایع واژنی به وسیله تامپون جذب شده است. این روش هوشمندانه است اما برای اندازه گیری ترشحات واژن شیوه دقیقی نیست. اغلب برانگیختگی در زنان در آزمایشگاه به واسطه وسیله ای با نام "فوتو پلتیسموگراف"اندازه گیری می شود. این وسیله که شبیه یک تامپون پلاستیکی شفاف است یک سلول حساس به نور را درون واژن اندازه می گیرد، این سلول میزان نوری که ازدیواره های واژن انعکاس می یابد را اندازه گیری می کند، که نشان می دهد چقدر خون پرفشار در واژن وجود دارد.