راه های دانستن به شیوه زنان: رشد خویشتن، صدا و ذهن

نوشته ماری بلنکی، بلایث کلینچی، نانسی گلدبرگر و جیل تارول

۱۹۸۶

در این کتاب با توجه به مصاحبه هایی که نویسندگان با ۱۳۵ نفر از دانشجویان زن آمریکایی انجام داده اند یافته های مطالعاتی روان شناختی جمع آوری شده است. “راه های دانستن به شیوه زنان” درباره یادگیری زنان و دانستن آنان بر اساس تجربیات ایشان نوشته شده است. مراحل مختلف دانستن زنان در این کتاب مورد بحث قرار گرفته اند. این مراحل به شرح زیرند: ۱. سکوت و نبودن صدا: وقتی زنان صدایی ندارند با دیگران نیز نمی توانند ارتباط برقرار کنند چون قادر نیستند گفتگوی درونی لازم برای ابتدایی ترین دانش را انجام دهند. 

۲. دانش دریافتی: گوش کردن به صدای دیگران: در این موقعیت زنان به منابع قدرت به عنوان منابع حقیقت گوش می دهند که قادرند پاسخ های درست را برای هر پرسشی فراهم کنند. آنان به جای تاکید بر صدای خود بر صدای منابع قدرت تاکید دارند. ۳. دانش ذهنی: خویشتن یابی، زنان در این موقعیت حقیقت را امری شخصی، خصوصی و بدست آمده از راه ذهنی یا شهود می دانند. این صدای درونی شان است که آنان را به سوی عمل راهنمایی می کند. ۴. دانش رویه ای: صدای عقل، در این مرحله زن پی می برد که برای دفاع از عقاید و تفاسیرش باید به شواهدی فراتر از احساسات شخصی خود استناد کند. او مدل سیستماتیک و سنجیده ای از مهارت ها برای نقد و تجزیه و تحلیل را که در محیط های مردانه آموخته، توسعه می دهد. ۵. دانش برساخته: زنان سعی می کنند تا هرآنچه را که احساس می کنند با آنچه که می اندیشند یکپارچه سازند از جمله دانش مبتنی بر تجربه شخصی شان را با دانش فراگرفته شده از دیگران. آن ها ظرفیت توجه به دیگران و احساس مرتبط بودن با آنها علی رغم تفاوت ها را کسب می کنند. آنها صحبت واقعی یعنی به اشتراک گذاشتن ایده ها را با ارزش می دانند. اما هنوز با “صدا” مشکل دارند و از نشنیده شدن احساس سرخوردگی می کنند.

کتاب راه های دانستن به شیوه زنان کتابی چند بعدی است که نظریه ای غنی را درباره مواضعی که زنان به عنوان یک گروه جوینده دانش اتخاذ می کنند، ارایه می دهد. این کتاب موضوع بحث های داغی در حلقه های دانشگاهی شد و نظریه نویسندگان آن درباره رشد اخلاقی و عقلانی زنان در چند حیطه مختلف از علوم اجتماعی تا علوم تربیتی و آموزش، روان شناسی و حقوق به کار بسته شده است.